Zwartboek Uitzetcentrum Zestienhoven - november 2006

Verslag kerkdienst donderdag 2 november 2006

De geestelijke verzorger stak, zoals altijd, kaarsjes aan voor de kinderen in Zestienhoven en voor mensen die hij kent, die uitgezet zijn of overgeplaatst. Zo ook voor Mike, die nu in Kamp Zeist zit.

Ik sprak met een Libanese jongen die nog maar pas achttien is. Hij is zijn hele leven al in Nederland, hij is alleen in Libanon geboren. Toen zijn moeder overleed, was hij vijftien jaar. Hij ontspoorde en kwam in Duitsland in een jeugdgevangenis terecht. Vier keer drie maanden in Keulen en Paderborn, waarvan zes maanden onterecht. Daar heeft hij later nog schadevergoeding voor gekregen, maar ja, wat heb je daaraan?

In Nederland moest hij elk jaar een keer stempelen. Omdat hij zo lang in Duitsland vast heeft gezeten is dat erbij ingeschoten, dus is hij nu illegaal hier. Zijn advocaat denkt niet dat het zo’n vaart gaat lopen met zijn uitzetting. Waarschijnlijk houden ze hem nog een poosje in Zestienhoven, waarna hij weer naar huis mag en voorlopig elke maand zal moeten stempelen.
Als hij wel uitgezet wordt heeft hij een gigantisch probleem: hij zal dan in dienst moeten want hij is achttien. Hij spreekt haast geen Arabisch, dus hij ziet zich dat helemaal niet gaan redden.


dinsdag 14 november 2006

Ik kreeg een concept handboek in handen ten behoeve van mensen die in een bezoekgroep willen gaan, gemaakt door Humanitas Heuvelrug, Samah, Blinn en Humanitas Rotterdam.

Het blijkt dat Humanitas Rotterdam bezoekgroepen op de boten en in Zestienhoven wil formeren, als ze daar tenminste toestemming voor krijgen - die ze tot nog toe niet gekregen hebben. Als ik het goed begrepen heb zou het gaan om individuele bezoeken.

Ze onderschrijven volledig al die regels van justitie - zwijgplicht, geen actie voeren, geen info aan familie of wie dan ook. In plaats daarvan moet je gesprekstrainingen gaan volgen, onder leiding van een welzijnswerker, van Humanitas uiteraard.

Wat citaten uit het concept handboek:

Wat mag je niet doen?

Geen informatie van vreemdelingen aan andere vreemdelingen of mensen van buitenaf doorgeven (ook niet aan zijn zieke moeder of zwangere vriendin).

Actie voeren is niet toegestaan - signaleren wel! Het is niet mogelijk om naast je bezoek ook actie te voeren.

Onder actie voeren valt onder andere: praten met de pers over schrijnendheden, handtekeningen verzamelen, kritische stukjes in (interne) bladen schrijven.

Wat er verder in staat moet ik nog lezen, maar dit is toch al wel de limit. Monddood gemaakt, je aangedaan door eigen organisaties! In plaats van dat ze nou die zwijgplicht eens kritisch onder de loep nemen..... De bezoekgroep Zestienhoven gaat hier actie tegen ondernemen.


Verslag kerkdienst donderdag 16 november 2006

Vandaag waren er maar dertien mensen in de kerkdienst - het schijnt dat er een complete afdeling gesloten is.

Er was een straatmuzikant uit Roemenië in de kerkzaal. Hij speelde zonder vergunning op straat en is daarom opgepakt….

Hij liet me zijn 'ticket' zien, overmorgen wordt hij op het vliegtuig gezet naar Boekarest. Het ticket is eigenlijk gewoon een klein papiertje met de tijd en de bestemming van de vlucht erop.

Ook sprak ik met een man van tweeëndertig uit Kaapverdië. Hij woont al sinds zijn zeventiende in Nederland en heeft hier elektrotechniek gestudeerd. Gewerkt, kinderen, moeder, zuster en vrienden. Toch moet hij weg.

Hij heeft zijn eerste uitzetting gefrustreerd, vanuit Zestienhoven (ik dacht hem ook al eerder gezien te hebben). Hij werd daarop in een isolatiecel gedumpt en vervolgens afgevoerd naar een Huis van Bewaring in Roermond.

Volgens zijn zeggen een hel. Drieëntwintig per dag op cel en geen wc, maar een soort bak waar mensen met z'n tweeën hun behoefte op/in moeten doen, en die maar eens per twee of drie dagen geleegd wordt. Het is daar alleen voor mannen (vrouwen zouden dat ook niet aankunnen zei hij stoer). Dat is fijn voor de vrouwen dan tenminste.

Zestienhoven was voor hem dan ook het paradijs gelijk. Alles is relatief.

Hij wil nog steeds niet uitgezet worden en zijn advocaat is ook nog steeds voor hem bezig. Hij zegt dat veel mensen in vreemdelingenbewaring helemaal niet meer in Nederland willen blijven - men haat Nederland zo langzamerhand. Kan ik me voorstellen!

Onze vijf minuten lawaai maken bij de wake heeft succes gehad, de Libanese jongen heeft het gehoord. Dus, wat mij betreft volgende keer weer.

We hebben nog geprobeerd Ahmed Isa Al J., degene die de schuld krijgt van de Schipholbrand, uit te nodigen voor de kerkdienst, maar de geestelijke verzorger dacht in eerste instantie dat hij helemaal niet in Zestienhoven was - dus het is niet gelukt.


zaterdag 18 november 2006

Ik kreeg een mailtje met daarin:

"Interessant voor jou is misschien ook dat we een klacht hebben gewonnen over het visitatiebeleid van UC Zestienhoven. De Commissie van Toezicht heeft visitatie voorafgaand aan isolatie onwettig verklaard. Ook andere aspecten van de bejegening zijn afgekeurd en de cliënt heeft een (geringe) schadevergoeding gekregen. Als je geïnteresseerd bent kan ik je de (geanonimiseerde) uitspraak toesturen."

Wij, de bezoekgroep, hadden dit wel vermoed, maar nooit bevestigd gezien. Het is ook niet iets waarover je zo maar praat tegen een wildvreemd iemand, en wij kunnen natuurlijk haast geen vertrouwensband kweken in vijf minuten. (Misschien met die training van Humanitas - haha).

Overigens hoorde ik op tv dat vrouwen in Zestienhoven ook worden gevisiteerd door mannen.


zondag 19 november 2006

Vervolg over visiteren: als je als vrouw naar de isolatieafdeling gaat schijnt het in Zestienhoven als volgt te gaan:

(citaat) "Dat verhaal bevestigde de berichten die ik kreeg van twee van mijn cliënten uit UC Zestienhoven. Als je de iso ingaat wordt je naakt uitgekleed. (Dat is ook zo in Zeist, daarover hierna.) Dat is een protocol waarbij je vraagtekens kunt plaatsen (zie hierna). Met het verhaal van de familie Bibic heb ik nu drie verklaringen dat er bij een naakte vrouw drie (die dame noemt exact het getal drie dat ook mijn twee cliënten noemen) 'jongens' staan te kijken als zij gedwongen wordt het isolatiepak aan te trekken.

De directie zegt in de zaak van mijn cliënte dat het vanwege het late uur en het hevige fysieke verzet niet anders kon. Maar mijn andere cliënte, die vanwege suïcidegevaar in de iso ging, en door sedatie en psychotische desoriëntatie geen fysiek verzet tegen haar uitzetting een dag later heeft gegenereerd, rapporteert eveneens de aanwezigheid van die (lachende en denigrerende ?) drie kerels en die twee vrouwen bij haar uitkleding .

De uitspraak van die Commissie van Toezicht heeft de cliënte als een enorme erkenning gevoeld."


Verslag kerkdienst donderdag 23 november 2006

Vorige week zaterdag deed ik samen met twee mensen een mini-actie bij Zestienhoven, vanwege het feit dat Ahmed Isa A.J. daar nu zit, om uitgezet te worden.

Hij krijgt de schuld van die brand in Schiphol-Oost in zijn schoenen geschoven, terwijl de staat, de verantwoordelijke ministers en de mensen in Schiphol-Oost vrijuit gaan. Dit is een schandalig staaltje van zondebok-makerij.

(Op de foto demonstreren andere overlevenden van de Schipholbrand bij het gerechtsgebouw voor de vrijlating van Ahmed Isa)

Éen van ons deelde wat folders uit en ik stond ongeveer tien minuten met een spandoek bij het toegangshek.
We trokken vrijwel onmiddellijk de aandacht van geïrriteerde marechaussees, die met wel minstens drie auto's en zeker zes mensen sterk aan kwamen zetten, waarna we het voor gezien hielden en koffie gingen drinken in het restaurant van de luchthaven.

We zaten er nog niet of de marechaussee kwam naar ons toe met intimiderend gezanik. Ze bleven ons continu observeren, vanuit een hoek bovenaan de trap. Lekker relaxed koffiedrinken.......

Daar heb ik dus wel stront mee gekregen, met die actie. Want ik kreeg vandaag in Zestienhoven van de geestelijke verzorger te horen dat ik gerapporteerd was en dat, als ik nog eens zoiets zou doen, ik niet meer binnen hoefde te komen.

Bijna persona non grata, en ik merkte het al bij binnenkomst, toen bewakers en portiers heel vervelend gingen doen en dingen gingen raadplegen in de computer. Typerend hoe je met vrijwel niks doen zoveel gezeik kan krijgen.

Mijn meegebrachte chocoladeletters konden gelijk in de kluis, want koekjes en chocola zijn twee verschillende dingen, vindt de portier.

Het was een heel emotionele dienst, ik heb de eerste helft met mijn arm om een huilende vrouw gezeten, en de andere helft met mijn arm om een andere huilende vrouw.

Wat me heel boos maakte, was dat een van die huilende vrouwen bleek te zijn opgepakt met haar nachtkleding aan ('s nachts natuurlijk, zoals te doen gebruikelijk - klootzakken) en verder had ze geen kleding mogen meenemen, behalve haar overjas. Niet dat de instelling iets voor haar had geregeld of ging regelen; alleen haar uitzetting vandaag of morgen, dát gingen ze regelen. Naar Roemenië, waar het nu ijskoud is. Schandalig, je zal daar maar aankomen in je pyjama!

Boze mannen uit Oost-Europa riepen: "Nederland maakt ons kapot!". Het centrum was half leeg en vol met mensen uit het voormalige Oostblok. Die worden vast allemaal samen per charter uitgezet, zo ben je nog eens goedkoop uit als Nederlandse staat!


maandag 27 november 2006

Ik heb zoëven, samen met iemand anders van de bezoekgroep, een gesprek gehad met een woordvoerder van Humanitas Rotterdam, naar aanleiding van dat concept handboek dat de ‘Humanitasgroep’ heeft geschreven ten behoeve van nieuwe bezoekers.

Het was me al duidelijk dat Humanitas qua coöperatie met justitie niet onderdoet voor het regime dat de geestelijke verzorgers op de boten uitoefenen.

Alles wat je als bezoeker signaleert moet je doorgeven aan de coördinator, die dan bepaalt wat je mag gaan doen (of niet mag doen). Je mond mag je ook al niet open doen, dus ben je monddood en vleugellam. Dit alles omdat, naar verluid, de hele bezoekgroep zal worden geweigerd als iemand over de schreef gaat. Angst regeert dus.

Ik zei dat ze hun hoofd al in de strop hadden gestopt, en dat justitie die alleen nog maar aan hoefde te trekken. Dat was Humanitas niet met me eens.

Ik zei dat zij indirect instemmen met misstanden, dat ze op deze manier meehielpen het systeem in stand te houden. Dat zag Humanitas anders.

Ik vond dat Humanitas het geld dat uitgegeven gaat worden aan betaalde krachten die bezoekgroepen moeten gaan opzetten, beter kon besteden aan opvanghuizen voor op straat gezette mensen zonder papieren. Daar is namelijk schreeuwende behoefte aan hier in Rotterdam. Maar nee, daar was dan weer geen potje voor.

Verder is het een arrogant geschreven handboek qua taal naar de bezoeker in spe. Dat je open moet staan voor andere mensen. Dat je mensen niet moet veroordelen als ze anders zijn dan jij. Hee! Je functioneert als bezoeker als een verlengstuk van Humanitas, die verliest zijn goede naam als een vrijwilliger iets verkeerd doet.

Degene van Humanitas die het gesprek deed, was voor mij gewaarschuwd, Als Janneke komt, berg je dan maar. Ja, heel fijn, maar al die grote bekken van mij leveren mooi geen zak op. Ze gaan gewoon door met hun beleid dat justitiële repressie sanctioneert, terwijl de welzijnswerkers er ondertussen ook nog eens lekker aan verdienen.


Verslag kerkdienst donderdag 30 november 2006

Vandaag in Zestienhoven: weer mensen met maar één stel kleren. En de bezoekersgroep mocht geen kleding meenemen, want het centrum zou daarvoor zorgen. Aldus het afdelingshoofd. Er zou een kledingdepot zijn..... Nou, zo ja, dan wordt dat depot dus niet gebruikt. De gevangenen lopen met vieze en vlekkerige kleren rond.

De Libanese jongen zit er inmiddels al iets van vier weken, en het viel me gisteren op dat hij telkens dezelfde broek draagt. Toen ik hem ernaar vroeg, bleek hij ook daadwerkelijk maar één setje kleren te hebben. Het overhemd dat hij nu aanhad was hetzelfde als dat van de vorige weken, alleen was de kleur inmiddels groen geworden in plaats van wit, want het overhemd was gewassen met iets dat groen af had gegeven. En hij houdt niet eens van groen! Zo lach je wat af in het centrum.

Een Surinaams meisje vertelde me dat de vrouwen slecht worden behandeld door de bewakers. Er wordt niet naar ze geluisterd, ze worden maar wat rondgecommandeerd.

Terwijl ze dat vertelde kwam een bewaakster helemaal opgefokt doen: "Meekomen! "Schiet op!" dat werk. "Zie je wel, zie je wel! Nou zie je het zelf!" riep de Surinaamse. Inderdaad ja.

Zij had trouwens net een broek geleend van iemand anders, want ook niks gekregen uit het vermeende depot. We zijn al aan het bellen om te klagen, maar die dikke portier zit aan de telefooncentrale, en die zegt gewoon: "Het afdelingshoofd heeft het veel te druk" ....

Ook heb ik weer een kind gesignaleerd: een jongen van vijftien. Er zat een man uit Nigeria die was opgepakt en zijn paspoort kwijt was. Hij wilde zo graag terug naar zijn land dat hij zelf maar een ticket had gekocht.

"Zonde van het geld!", zei ik, "de staat wil zó graag dat jullie weggaan, dat ze jullie een gratis ticket aanbieden”.

Het maakte hem niet uit, hij is iemand die gelooft dat als je iets aan God vraagt, je dat ook krijgt, dus ik denk dat hij denkt dat hij het geld wel terug zal krijgen van God.

Ahmed Isa zit nog steeds in Zestienhoven, met extra bewaking in de nacht.


Janneke, November 2006.