Zwartboek Uitzetcentrum Zestienhoven - oktober 2006

Verslag kerkdienst donderdag 5 oktober 2006

Hé wat een verrassing! Het afdelingshoofd heeft nog steeds geen kans gezien om een notitie bij de portiers achter te laten over de koekjes. Elke week opnieuw dat gezanik, dat gezeur, dat gemekker, dat lullige spelletje: gek worden we ervan. Een van ons werd door de immer goed oplettende dikke portier weer eens teruggehaald met haar tasje met lekkers, iemand anders probeerde netjes snoep binnen te krijgen voor de kinderen (die er niet waren trouwens), maar kon ook zijn zakje in de kluis deponeren.

Een tweede verrassing betrof de locatie. Omdat op onze vertrouwde stek presentaties aan ambassades werden gehouden, moesten we uitwijken naar een afdeling. Zodat we de boel ook eens van binnen konden zien. Leuke ‘kunst’ aan de muur, net alsof je in een gewone instelling rondloopt.

De bewaking had de stoelen al voor de mensen klaar gezet. Mooie grote en comfortabele stoelen. In vliegtuigopstelling – kunnen ze vast wennen. Ik sprak mijn verbazing uit tegen mensen van de bewaking over het soort stoelen, en wat blijkt: ze staan daar niet omdat gevangenen anders misschien last van hun rug krijgen, nee, deze stoelen zijn niet zo makkelijk als wapen te gebruiken. Dit in tegenstelling tot de oranje kuipstoeltjes ("Daar kunnen ze mee gaan gooien weet je").

We werden deze keer volop bewaakt en geobserveerd: één bewaker zat bij ons in de kamer en vanuit de aangrenzende bewakerspost in aquariumstijl keken er een aantal bij ons naar binnen. Wel lieten ze zich van hun goede kant zien door koffie en thee te zetten.

In Zestienhoven wordt gewerkt aan brandveiligheid, nadat gebleken is dat Zestienhoven de hele tijd gedraaid heeft onder extreem brandonveilige omstandigheden. En dan te bedenken dat het al bijna een jaar geleden is dat in Schiphol elf mensen verbrandden. Maar ja, waarom zouden ze zich haasten, het gaat toch maar om illegalen.

Veel mensen waren er niet, want één afdeling is helemaal leeg (die waar wij waren). Er is namelijk een inkomstenstop totdat de brandveiligheid gegarandeerd is. Als het zo doorgaat is er binnen een week meer brandweer en bewaking aanwezig dan ‘bewoners’.

Maar ondanks de aanwezigheid van al die brandweermensen mocht de geestelijke verzorger niet één kaarsje doen ontbranden, en daar was hij boos over. Hij bad in de dienst diverse malen dat God hem die boosheid maar mocht vergeven. Mag boos zijn dan niet van God?

Mike was er ook. Hij is overgeplaatst naar de vrouwenafdeling, want zijn afdeling werd gesloten. Daar is hij blij om, want nu mag hij tot kwart voor negen ‘s avonds buiten blijven in plaats van tot kwart voor vijf. Het zijn de kleine dingen die het doen.

Er zaten een man en een vrouw bij de kerkdienst. Ze vertelden het volgende:

Negen jaar geleden, toen hun kinderen nog heel jong waren, zijn ze gevlucht vanuit Syrië naar Duitsland. Het jongste kind bleek een nierafwijking te hebben. Opereren kon niet, omdat ze niet verzekerd waren. Dus gingen ze naar Nederland, waar het kind werd geopereerd, en nu nog steeds onder behandeling is.

Zo’n twee weken geleden werd om vijf uur ‘s ochtends hun voordeur ingetrapt door gemaskerde agenten.

Iedereen moest zijn handen omhoog doen, ook de kinderen van tien en elf!

Het hele gezin werd in nachtkleding afgevoerd naar Zestienhoven, er mocht geen andere kleding gepakt worden.
Welke hufter verzint zo'n scenario?

Ze hebben nu inmiddels kleding gekregen, en de kinderen zijn ondergebracht bij kennissen.


woensdag 11 oktober 2006

Ik ben bezig een nieuw ‘geheim’ boven tafel te krijgen: naar verluid worden mensen die nu niet in Zestienhoven terecht kunnen vanwege de 'renovering', tijdelijk opgesloten in het Huis van Bewaring aan de Noordsingel.

Daar zijn natuurlijk geen extra cellen beschikbaar, maar geen nood, ze hebben wat oude cellen in de kelder geopend, die alleen helaas geen wc bevatten. Dus moeten de mensen op de emmer, of misschien op een ondersteek, die dan op gezette tijden geleegd dient te worden. Je ziet zoiets altijd in films uit de Tweede Wereldoorlog, mensen die met tonnen stront lopen te zeulen.

Ik sprak net iemand die daar vaak als reclasseringsambtenaar is geweest, hij zei dat die cellen in de kelder eigenlijk isolatiecellen zijn, zonder licht van buiten. Helemaal fraai als het allemaal klopt: geen sanitair en de hele dag kunstlicht.


donderdag 12 oktober 2006

Vandaag ging de kerkdienst niet door. Reden: de geestelijke verzorger moet vergaderen met zijn baas, de hoofdaalmoezenier, over de rol van de geestelijke verzorging jegens pers en publiciteit. O jee. Ik vrees dat de orders zullen zijn dat iedereen in het vervolg zijn mond nog meer moet dichthouden dan dat ze al doen.

Gisteren ben ik naar een lezing van Anton van Kalmthout geweest die onder meer zei dat er, afgezien van een andere regering uiteraard, een verandering in regime zou kunnen plaatsvinden als met name de geestelijk verzorging en de medische dienst hun mond open zouden doen. Ik heb hem verteld dat de kans dat de geestelijke verzorging dat doet, niet groot is. Gezien mijn ervaring met geestelijke verzorgers geloof ik dat er van die kant nauwelijks iets te verwachten is.

Over de Noordsingel hoorde ik het volgende:

Sinds begin deze week is de A-vleugel ontruimd en nu in gebruik voor een groep mensen zonder papieren. Deze mensen zullen er maximaal twee maanden zitten. Ze hebben een aparte bewakingsploeg meegekregen (zeker die slecht opgeleide mensen van Securicor) en inderdaad, er is géén sanitair aanwezig. Ze moeten hun behoefte doen op een ondersteek, die ze dan op bepaalde tijden kunnen legen. Daar moeten ze dan mee over ‘de ring’ lopen.


Verslag kerkdienst donderdag 19 oktober 2006

Niet iedereen blijkt het zakgeld van 7,50 te krijgen. Drie Bulgaarse vrouwen die ik sprak hadden nog niets gekregen, en ze zitten er toch al zeker een week. Ze wisten trouwens niet eens dat ze er recht op hadden. De geestelijke verzorger dacht dat je misschien pas geld krijgt na een maand aanwezigheid. Lijkt me stug.

Ik vroeg aan Mike hoe het zat met het gedrag van bewakers.
Hij vertelde dat bewakers soms door pesterij agressiviteit uitlokken, waardoor ze een excuus hebben om iemand te straffen.
Zeven dagen isolatiecel lijkt de standaardmaatregel hier.

Dat is toch een heel ander verhaal dan de vorige pastor vertelde...

Ik sprak met een aantal mensen uit Afrika die een verblijfsvergunning hadden voor Spanje, en die vanuit hun vertrekplaats geen directe vlucht hadden kunnen boeken naar Madrid, maar op Schiphol moesten overstappen. Gelijk ingesloten dus.

De vrouwen krijgen maar één keer per week een uurtje crea. Verder is het verveling troef, en vies eten.

Er waren een aantal mensen vrijgelaten die week, dat gaf de mensen hoop en een optimistische stemming.


Janneke, Oktober 2006.