Jip en Janneke in 'vreemdelingen'bewaring II

Janneke is inmiddels aardig uitgerust en ook haar hersens beginnen weer normaal te functioneren. Daardoor heeft ze zich een aantal dingen herinnerd die ze nog graag aan iedereen wil vertellen.

Arrestatie 

 

Bij Janneke’s arrestatie heeft de politie gebruik gemaakt van bordjes aan kettinkjes, met nummers erop. Het bordje voor Janneke werd haar omgehangen, waarna foto’s werden gemaakt. Ook werd het nummerbordje aan het hek vastgemaakt waaraan Janneke zich had vastgemaakt, met Janneke naast het bordje, en alweer kwam Janneke op de foto (er zijn van Janneke wel héél véél foto’s gemaakt afgelopen week).
Janneke bleek nog meer nummers te hebben, want de politie stroopte haar mouw op en schreef “03” met viltstift op haar arm. Janneke heeft dat er maar weer snel afgehaald, het deed haar ergens aan denken…

Voor hun eigen bestwil

Tijdens één van de verhoren van de vreemdelingenpolitie bleek dat die er een bizar idee op na houdt ten aanzien van hun werk. Een van de mannen namelijk probeerde Janneke er van te overtuigen dat de vreemdelingen die werden uitgezet, er uiteindelijk op vooruit zouden gaan. Ze zouden gelukkiger zijn in hun thuisland dan in Nederland, ongelukkig levend in de illegaliteit. In feite zag deze agent het hele uitzettingsapparaat als een soort ‘hulporganisatie’. Hoewel Janneke probeerde om deze krankzinnige visie te weerleggen, volhardde de man in zijn waan.

Schiphol-Oost

Visitatie 

 

Een van de mannen werd bij aankomst gevisiteerd terwijl vijf mannen en twee vrouwen toekeken. Vooral vanwege de aanwezigheid van die vrouwen had de man dit als uiterst vernederend ervaren. Janneke vraagt zich af of dergelijke praktijken wel geoorloofd zijn. Als vrouw heb je het recht om door een vrouw gefouilleerd/gevisiteerd te worden. Heb je dan als man niet ook het recht dat dat alleen door mannen gebeurt? Zonder toekijkende vrouwen?

Uitzetting weigeren, wat gebeurt er dan? 

 iso

Een man in Zestienhoven, wiens procedure nog liep, werd door zijn advocaat aangeraden niet mee te werken aan zijn uitzetting. Hij weigerde dus in het vliegtuig te stappen. De gezagvoerder wilde hem zo niet meenemen en de man werd naar Schiphol-Oost gebracht. Hij moest al zijn kleren uitdoen, een anti-scheurpak aan, en werd aldus in een isolatiecel ‘geplaatst’, zonder dat hem verteld werd voor hoe lang. Hij bleef daarnaar informeren, maar heeft daar nooit een uitspraak over gekregen. Uiteindelijk mocht hij er na twee volle dagen uit, met de mededeling dat hij de volgende keer een ‘begeleider’ mee zou krijgen. Janneke denkt dat dat wel meerdere ‘begeleiders’ zullen zijn. ..

Vrijlating

Een van de mannen heeft Janneke een dag later gebeld. Hij was vrijgelaten. Dat komt dus ook voor, zelfs in de laatste fase.


Bibliotheek 

 

De bibliotheek van Janneke’s afdeling bevatte een stuk of twintig, dertig Nederlandse boeken. Maar daarvan was een groot deel afgekeurde shit. Wat moet een uit te zetten vreemdeling met het eerste deel van ‘De Kleine Waarheid’ van Jan Mens? Met: ‘Kek, de jonge kopereskimo’? Met: ‘Prinses Daisy’? Het idiootste, totaal misplaatste boek in de bibliotheek op afdeling C was trouwens een etiquetteboek uit 1910.

Sport

‘Sport’ als activiteit houdt in: voetballen op een buitenplaats tussen twee barakken, op de betonnen vloer, van de buitenwereld afgescheiden door hekken met daarachter rollen prikkeldraad met scheermesjes. Uitzicht op de buitenwereld: een landingsbaan van luchthaven Schiphol, het voorland van de meeste mensen van afdeling C.
De sportleraar heeft een luizenbaan, want hij hoeft helemaal geen les te geven, aangezien de ‘sportruimte’ alleen te gebruiken is als voetbalveld, want er staan twee lage goaltjes. De dienstdoende bewaker achter de hekken fungeerde als ballenjongen.

De sportleraar bleek slimmer dan de jongens van de vreemdelingendienst: hij ontdekte helemaal uit zichzelf dat Janneke Nederlandse was en vroeg verbijsterd: ‘Wat doe jij dan hier?’ Janneke lichtte hem in, en zo had de sportleraar nog wat te vertellen die dag, denkt Janneke.

Ontruiming

In de middag gaat bij een van de bewakers een alarm af. ‘Shit, ontruiming op afdeling J!’ roepen de bewakers. In beheerste paniek wordt iedereen onmiddellijk de cel in gedirigeerd. Met een ‘bedankt voor de medewerking’ gaat de deur op slot. Om na zo’n kleine twintig minuten weer open te gaan, met weer een ‘bedankt voor de medewerking’. ‘Graag gedaan’, zeg je dan automatisch. Tja.
Janneke vroeg zich natuurlijk af wat ‘ontruiming’ inhoudt, maar ze heeft het maar niet gevraagd, inmiddels al gewend aan het feit dat er toch nooit informatie wordt verschaft.


Tot slot: Janneke gaat maandag om twee uur, volgens afspraak, haar paspoort ophalen bij bureau Paardenveld. Ze heeft opgebeld naar de vreemdelingenpolitie en kreeg een man die nadat hij hoorde dat hij Janneke aan de telefoon had, weer gelijk begon te jij-en en jou-en. Janneke is daar in vrijheid niet van gediend (in gevangenschap ook niet, maar ja), dus ze zei: ‘Ik wil dat u ‘u’ tegen mij zegt, dat zeg ik tegen u ook’. Waarop de man even stil viel en zijn woorden daarna zo koos dat hij noch u, noch jij hoefde te zeggen. Beleefdheid is ver te zoeken bij die mensen. En dan te bedenken dat zij willen dat iedereen de Nederlandse waarden en normen naleeft. Begin bij uzelf, politie!