Harmondsworth, privaat uitzetparadijs?

De privatisering van het gevangeniswezen in Nederland is in gang gezet en er lijkt geen weg terug: nieuwbouw op Zestienhoven, op Schiphol, verbouwing van Kamp Zeist, een gevangenis in Zaandam ter vervanging van de Bijlmerbajes....

Voor mensen die kritiek hebben op de manier waarop met name illegalen door de Nederlandse overheid worden opgesloten, zou de keuze voor detentieprivatisering wel eens hoge ogen kunnen gaan gooien. Want hoewel er op papier door de Dienst Justitiële Instellingen enkele versoepelingen zijn aangebracht in het 'dagprogramma', stellen die nieuwe regels in de praktijk niet zoveel voor. In theorie kunnen de mensen nu twee keer per week bezoek ontvangen, maar in werkelijkheid wordt het gebruikt als een privilege dat kan worden afgepakt. En wat te denken van 'de celdeuren staan de hele dag open', als dat betekent dat je met z'n allen in een kamer mag zitten spelletjes doen?

Nee, dan maar liever een mooie private bajes! In Engeland schijnt er een detentieparadijs op aarde te bestaan, uitzetcentrum Harmondsworth, op vliegveld Heathrow. Delegaties van het Ministerie van Justitie, de Tweede Kamer, DJI, DT&V en vele anderen zullen er binnenkort een kijkje gaan nemen of hebben dat al gedaan.



Wat is er zo fijn aan resort Harmondsworth?
Het schijnt dat illegalen daar niet als criminelen worden behandeld! Om dat te benadrukken draagt het personeel geen uniform. Er worden geen disciplinaire straffen uitgedeeld, de celdeuren staan de hele dag open, het eten is van een hoog niveau, er zijn educatiemogelijkheden. Hoog wordt ingezet op leuke terugkeerprojecten, ook het IOM is prominent aanwezig.
De adders onder het gras: het particulier beveiligingspersoneel mag geen straffen uitvoeren, maar er is een overheidsinstantie binnen aanwezig die dat WEL mag. Het gaat namelijk als volgt: verblijf in Harmondsworth is een privilege, dat kan worden afgenomen bij 'slecht gedrag'. De sanctie daarop is overplaatsing naar een ander detentiecentrum, waar ze wel raad weten met ongewenst gedrag. Ook voor weigeraars m.b.t. vrijwillige terugkeer is geen plaats in Harmondsworth.
Dit detentieparadijs is dus alleen toegankelijk voor mensen die zich voorbeeldig gedragen en meewerken aan hun uitzetting.....


opstand in Harmondsworth

GEO U.K. zwaait sinds 29 juni dit jaar de scepter over dit paradijs. Ze hebben een driejarig contract binnengesleept ter waarde van $14 miljoen per jaar.
Moederbedrijf GEO Group, Inc., voortgekomen uit een fusie van Wackenhut en G4S, is een wereldleider in 'private corrections': ze baten 62 private bajessen uit oftewel 60.000 'bedden'. Ze bezitten 23% van de markt op dit gebied en zien binnenkort $318 miljoen aan kwartaalinkomsten tegemoet. Aandelen zijn gegarandeerd winstgevend!



Beveiligingsmagnaten kunnen dus gigantische winsten binnenhalen door mensen op te sluiten, winst gevoed door de belastingbetaler. Ook binnenkort in Nederland. De overheid betaalt volgend jaar 3.513.000 euro uit aan het consortium DC16, dat verantwoordelijk is voor de detentienieuwbouw op Zestienhoven, en daarna jaarlijks 7.027.000 euro.

Dit gat in de markt is te danken aan het niets ontziende wereldwijdverspreide neo-liberalisme, dat, ten gunste van megawinsten voor het Westerse bedrijfsleven, er de oorzaak van is dat mensen hun land moeten verlaten op zoek naar een menswaardig bestaan. Daar uitgebuit en hier vervolgens opnieuw te gelde gemaakt.

Hoe mooi en innovatief die private gevangenissen misschien ook mogen zijn, het blijven bajessen, of, zoals een vriend in vreemdelingenbewaring zegt: “Ze kunnen me opsluiten in een paleis, maar ik blijf opgesloten.”

Als we ons niet verzetten tegen de privatisering van het gevangeniswezen, zal Nederland in de toekomst bezaaid raken met private gevangenissen. Amerika is hier een afschrikwekkend voorbeeld van. Meer feiten zullen strafbaar worden gesteld, de straffen zullen hoger worden. Ook die trend is al ingezet. Want winst door opsluiting kan alleen worden gemaakt door die bajessen te vullen - binnenkort met mensen zonder papieren, in de toekomst met jou?





Neem ook eens een kijkje op de website http://www.dc-16.nl voor meer informatie over de privatisering van het nieuwe centrum op Zestienhoven.


Janneke van Beek
30 november 2009

Saboteer controles van de Stadswacht!

licensed to ruin lives

Ze hebben een vriend van me vorige week opgesloten op de bajesboot in Dordrecht – hij is voor de zoveelste maal in vreemdelingenbewaring gestopt.
Het was hem gelukt bijna twee jaar uit de klauwen van de vreemdelingenpolitie te blijven, maar nu heeft de stadswacht hem dan toch te pakken gekregen.

Zijn bestaan leek juist een beetje menselijk te worden: hij had een Nederlandse vriendin gevonden waarmee hij samenwoonde, er was wat rust in zijn leven gekomen. Hij werd opgenomen in haar familie. Zijn oorlogstrauma stak niet meer élke nacht de kop op.

Wel was hij altijd bang om weer opgepakt te worden, dus vertoonde hij zich zo weinig mogelijk op straat. Een jaar geleden stond er politie in de straat: hij raakte in paniek en sprong van het balkon. Dat leverde hem een verbrijzelde enkel op met maandenlange revalidatie.

Vorige week ging hij het hondje van zijn vriendin uitlaten. Hij nam het mee naar het veld vlakbij, waar honden los mogen lopen. Honden wel, illegalen niet – dat wisten mijn vriend en de hond niet.

Mijn vriend werd klemgereden door twee auto’s van de Rotterdamse stadswacht. Zoals wij Rotterdammers allen middels grote billboards weten, heeft de stadswacht sinds kort nieuwe bevoegdheden gekregen: De nieuwe Stadswacht. Kan meer, mag meer. Voor een schoon, heel en veilig Rotterdam.

Geen ID kunnen of willen laten zien? Handboeien om en mee naar het bureau!
Rotterdam schroeft de controleterreur dagelijks op – en er zijn kennelijk genoeg klootzakken (m/v) te vinden om die terreur uit te oefenen.




Nu is het niet zo duidelijk welke stadswacht meer kan en mag, maar intimideren mogen ze in elk geval allemaal. Van die bevoegdheid maken ze dan ook graag gebruik. Sommige mensen, zoals ondergetekende, worden daar boos om, de meeste mensen schrikken ervan.
Zo ook mijn toch al angstige en altijd op zijn hoede zijnde vriend.

De vier stadswachten hadden de dag van hun leven. Ze sommeerden mijn vriend zijn ID te laten zien. Hij belde zijn vriendin, die aan kwam snellen met haar eigen ID, zijn straatkrantpasje en wat papieren die bewezen dat hij medische hulp krijgt en in de strijd om het bestaan wordt bijgestaan door een maatschappelijk werker van Humanitas.
“Dat zijn geen identiteitspapieren meneer”, grijnsden de stadswachten, waarop ze gingen telefoneren met de politie.

Die kwam, constateerde illegaal verblijf en tot grote vreugde van de stadwachten werd mijn vriend aangehouden. Hij mocht nog even naar het huis van zijn vriendin om nog meer papieren te laten zien, als bewijs dat hij staatloos is en dus helemaal niet terug kán naar waar hij geboren is – maar dat mocht niet baten.

Zijn vriendin had intussen de grootste moeite de op sensatie beluste stadswachten, die mee waren gelopen naar haar huis, buiten de deur te houden.




De smeris nam mijn vriend in hun auto mee naar het bureau.
Daar werd hij na drie dagen in vreemdelingenbewaring gesteld.

De laatste keer heeft hij 18 maanden in vreemdelingenbewaring gezeten – de IND en de rechter bleven maar zeggen dat het ‘aan de vreemdeling is om zichzelf te verwijderen’ en gingen daarmee voorbij aan het feit dat mijn vriend door zijn staatloosheid niet eens de mogelijkheid heeft zichzelf te verwijderen.
Die situatie dreigt zich nu te herhalen.

Mijn vriend zit inmiddels doodongelukkig in een cel met nog een aantal andere lotgenoten.
Zijn vriendin ligt ’s nachts wakker van de zorgen en de stress.

Dagelijks wordt getracht het leven van mensen zonder papieren kapot te maken - en daarmee ook dat van hun familie, partners en vrienden. Onzekerheid en angst krijgen een plaats in hun leven, om daar nooit meer uit te verdwijnen.

Dit alles wordt mede mogelijk gemaakt door bendes overijverige Rotterdamse stadswachten, die huurlingen van de gemeente, die onder het mom van een schoon, heel en veilig Rotterdam hun machtswellust kunnen botvieren op de onderliggenden van de samenleving.

Is Rotterdam nu veiliger geworden omdat er een illegaal minder is?
Als het aan mij ligt niet!
Het is de hoogste tijd dat we een einde maken aan de macht van de stadswacht!
Saboteer controles van de stadswacht, de RET en weiger je preventief te laten fouilleren!

Lees ook:

saboteer controles

zandkorrels in de deportatiemachine

Janneke van Beek
5 juni 2009

De poort gaat open!

De poort gaat open!
Zaterdag 16 mei was het weer zover: De poort gaat open! - het jaarlijkse kijkje in de keuken bij een aantal bajessen in Nederland.


Ik schrijf expres ‘een aantal’, want ‘de Nederlandse burger die recht heeft om te zien wat er met zijn belastingcenten gebeurt’ mag van de DJI niet zien hoe detentiecentra voor vluchtelingen er van binnen uitzien, noch hoe mensen in speciale detentieregimes worden aangepakt. Daar zou het publiek waarschijnlijk alleen maar van schrikken. Nee, de bedoeling van de DJI is juist om mensen te laten zien dat het in de bajes in Nederland weliswaar geen hotel is, maar dat bewakers en directie zich tot het uiterste inspannen om ‘de boefjes’ (citaat bewaker) respectvol te behandelen. Mocht dat niet altijd lukken, dan is dat uiteraard geheel de schuld van het opstandige boefje, en die moet dan helaas soms wel eens een beetje minder aardig worden behandeld. Ahum.


groetjes uit de bajes

Mijn keuze was dit jaar gevallen op het Huis van Bewaring aan de Noordsingel in Rotjeknor. Een oud gebouw, dat op de nominatie staat om afgebroken te worden. De nieuwe bajes zou PI Noorderbocht gaan heten, en een private gevangenis moeten worden. Privaat in die zin dat een aantal grote bedrijven, samenwerkend in een consortium, verantwoordelijk zijn voor het ontwerp, de bouw, de financiering en het onderhoud van de nieuwe bajes. En dus vette winst zullen kunnen halen uit het opsluiten van mensen.

Maar dat feest gaat niet door!
Bajesdirecteur Gerard Bakx vertelde het laatste nieuws: de geplande pps nieuwbouw PI Noorderbocht is afgeblazen. Maandag 18 en dinsdag 19 mei horen we er meer van, tijdens een presentatie van een of ander masterplan. Dan pas zal het aan de pers worden meegedeeld. Dit is dus een onofficiële primeur!

Directeur Gerard Bakx is begonnen als bewaker. Hij vertelde dat hij directeur is geworden door “steeds de gaatjes te zien, stug vol te houden en te studeren, deels in de baas zijn tijd.” Hij werd destijds bewaker omdat hem dat wel stoer leek, hij deed toen veel aan sport en ‘het blijft “boeiend werken met gedetineerden.” Leuke woordspeling wel.

Ook interessant vond ik het om te zien dat in de bajeswerkplaats onder meer fritesverpakkingen voor McDonald’s gevouwen kunnen worden, en dat Schelde Sports (producent en leverancier van sport- en gymnastiektoestellen) ook gebruik maakt van lekker goedkope arbeidskrachten: verdiensten in de werkplaats: 13 euro per week voor 20 uur werken.


patatzak

Niemand behalve ondergetekende leek het een probleem te vinden dat er door de weeks na 17.00 uur GEEN verpleegkundige noch een arts aanwezig is in de bajes. Ook niet in het weekend. Wel is er voor noodgevallen een arts met een pieper buiten beschikbaar.

Het slotstuk van de rondleiding, de isolatieafdeling, werd ingeleid door een voorlichtingspraatje van een commandant van het Interne Bijstands Team. Het IBT is de knokploeg van de bajes, berucht om hun geweldsmisbruik.
Ik heb zelf wel eens met hen te maken gehad, zie
De legale terreur van het IBT

Hij vertelde het volgende: elke eenheid telt 5 mensen. Zodra het alarm afgaat moeten die binnen een half uur paraat staan. Dat betekent: je werkzaamheden als bewaker neerleggen en je als de sodemieter gaan verkleden.
De IBT-er beweerde dat ze gemiddeld eens per week moeten uitrukken – maar ook wel eens twee keer per dag.

Het peloton gaat altijd in vol ornaat naar binnen, gewapend met wapenstok, schild, pepperspray en handboeien, en met ‘beschermende kleding’: witte helm, beenbeschermers etc.


IBT-kostuum

Meestal is het verschijnen van het IBT al genoeg om mensen af te schrikken.

Zo niet, dan sleuren ze eerst iemand naar buiten, daarna gebruiken ze pepperspray en boeien ze hem/haar (over het gebruik van de wapenstok repte de commandant niet). De reden voor deze volgorde is omdat ze anders zelf ‘out’ raken van de pepperspray als ze die in de cel spuiten. Een van de bezoekers kwelde zichzelf met de vraag hoe het IBT pepperspray in de ogen van een brildragende gevangene kan spuiten, maar de commandant kon haar gerust stellen: “We spuiten pepperspray op het voorhoofd, dat levert enige tellen vertraging op, maar het is heus effectief.”
Ik denk dat het juiste antwoord eigenlijk had moeten luiden: “We rukken de gevangene de bril van zijn hoofd”. Maar ja, dat zou afbreuk doen aan het sprookje over respectvolle bewakers…


IBT in actie

Het IBT wordt ook ingezet om mensen naar het ziekenhuis te brengen, of naar de geboorte van hun kind, of naar een begrafenis. Dan is het IBT (meestal) in burger, maar evengoed wel in het bezit van pepperspray en handboeien.

Er waren wat ‘dwangmiddelen’ tentoongesteld, die ik in mijn handen heb gehad. Zo is er voor de bijtende gevangene een zwart masker annex helm. Het geheel ziet eruit als een kruising tussen een motorhelm en een Hannibal Lector-masker, uitgevoerd in hard plastic aan de kant van het gezicht en foam om de rest van het hoofd. Ook zag ik een dikke gordel met riemen waarmee je de polsen van mensen kunt ‘fixeren’, en ook iets waarmee je enkels kunt vastmaken.

Tot slot bezochten we de isolatieafdeling.


isolatiecel

In een van de isolatiecellen stond te lezen: ‘Beter een hoer als zus dan een bewa’, en ‘ Vertrouw geen enkele bewaker, het zijn allemaal klootzakken’.
Er zijn op het moment 8 isolatiecellen in de Noordsingel, waarin dagelijks een aantal mensen worden opgesloten – dagen, weken of maanden.

Ik was nog nieuwsgierig naar het dwangbed, oftewel ‘de fiets’, maar helaas, die was op een andere afdeling. Volgens de IBT-er werd de fiets trouwens bijna nooit gebruikt, hooguit 1x per 2 jaar. Gek dan toch dat ik zó al 2 mensen ken die daaraan zijn vastgebonden in de Noordsingel……..


de fiets

Mocht dit allemaal niet afdoende genoeg zijn om een rebelse geest te breken, dan is er altijd nog de FOBA in de Bijlmerbajes in Amsterdam, waar gevangenen legaal kunnen worden platgespoten en dus tot de zombie worden gemaakt zoals justitie haar gevangenen graag ziet……

“Wij hebben geen geheimen voor u”, werd meerdere malen tijdens de rondleiding gezegd. Dat is natuurlijk onzin, want de bezoekers hebben niet één gevangene persoonlijk mogen spreken, we hoorden alle verhalen maar van één kant. Zo ontstaat, al dan niet bedoeld, toch bij veel bezoekers het beeld dat een gevangene een luxeleventje heeft in de Nederlandse bajes. Dat bewees een van de bezoekers, die er maar niet over uit kon dat ze in de Noordsingel een magnetrón in de cel hadden! De aftandse verveloze koude cellen, het doorgezakte bed, het ontbreken van enig uitzicht naar buiten, dat was haar blijkbaar ontgaan. En dan heb ik het alleen nog maar over de accommodatie.

Niet veel woorden werden vuil gemaakt over de ellende van mensen die in voorarrest zitten, zoals verlies van baan of uitkering, verlies van huis, verlies van contact met partner, kinderen en vrienden… Een onzekere en donkere toekomst, want de eventuele veroordeling moet nog komen.

Ook hoorde ik weinig over de psychische aspecten van het verlies van persoonlijke vrijheid en autonomie. Het verplicht zijn de cel te delen met een onbekende.
Niet voor niets wordt ´Noordsingel´ in de wandelgangen ´Moordsingel´ genoemd: een aantal jaren geleden pleegden in vier maanden tijd vier gevangenen zelfmoord.

Natuurlijk werd er helemaal gezwegen over welke misdaad bestraft wordt en welke misdaad beloond. Waarom bijvoorbeeld de overheid het geweldsmonopolie heeft….

Conclusie: ik ben er helemaal vóór dat de bajes aan de Noordsingel gesloopt gaat worden. Wat mij aangaat: sloop alle bajessen!




Janneke van Beek,
18 mei 2009

Befehl ist Befehl

Ik zit in de trein. Een stukje verderop in de coupe zit een groepje Engelssprekende jongens.
De controleur komt, controleert mijn kaartje en haalt mijn kortingskaart door een scanner.
Hij loopt door en controleert de plaatsbewijzen van de jongens. Ze blijken met z’n zevenen met gereduceerd tarief op één kortingskaart te reizen.
De controleur zegt dat een aantal van hen in overtreding is: er mogen maar 3 mensen meerijden op 1 kortingskaart.


Ik loop naar de ‘overtreders’ toe en zeg tegen de controleur dat ze met mij meereizen – ik hen een kortingskaart.

Een paar minuten later komen twee controleurs naar me toe. De volgende keer moet ik me nergens mee bemoeien – als deze jongens gefraudeerd hebben, ben ik medeplichtig en zal mijn kortingskaart worden ingenomen. Ze waarschuwen me in mijn eigen belang.

Ik vraag ze, of ze ook mensen laten oppakken door de politie, als ze zwart of grijs rijden en ze geen geld en id bij zich hebben.
‘Zeker’, antwoorden ze, ‘dat is ons werk’.

,Beseft u wat daarvan voor die mensen de consequentie kan zijn? Als mensen werkelijk geen id hebben, worden ze gearresteerd en voor een jaar opgesloten in een detentiecentrum. Daar bent u medeplichtig aan!’ vertel ik ze.

‘Daar kunnen wij niets aan doen, dat is iets wat wij niet uitmaken.’ is het antwoord. ‘Wij doen ons werk’.

‘Maar als u dit nu weet, kunt u dan geen oogje dichtknijpen?’ vraag ik.
‘O, u wilt dat wij discrimineren?’ is het felle antwoord. ‘Dat wij moeten gaan kijken of mensen er buitenlands uitzien, en die dan niet controleren?’

‘De wet discrimineert’, zeg ik. ‘Als ik zonder kaartje reis en geen geld bij me heb, krijg ik een boete. Daar is overheen te komen. Zij, de mensen zonder papieren belanden een jaar in een detentiecentrum – voor hetzelfde feit’.

‘Moeten wij dan maar accepteren dat iedereen met een andere cultuur hierheen komt?’ zegt een van hen.
‘Nu discrimineert u dus’ zeg ik.

Ze springen onmiddellijk over op de bekende riedel: ‘Wij doen gewoon ons werk’.
Wat gevolgd wordt door: ‘U belemmert ons in het doen van ons werk. De volgende keer nemen wij uw kortingskaart in’.

Ik zeg dat ik hun reactie interessant vind, dat ik bezig ben met het schrijven van een paar artikelen over deze materie.

Daar schrikken ze een beetje van.
‘Maar ik zal uw namen niet in het artikel verwerken hoor’, stel ik ze gerust.

‘Onze namen krijgt u ook niet’ zeggen ze. ‘Maar als u dit publiceert, zal niemand zal ons er in elk geval van beschuldigen dat we ons werk niet goed doen’.

De dienstkloppers!

Ik vertel dat ik mensen bezoek in detentiecentra, van het telkens weer opgepakt worden voor kleine overtredingen, van de verloren jaren, om niets.

Hun reactie: ‘U doet uw werk, daar krijgt u voor betaald, wij doen het onze’.

Ik begin er nogmaals over dat ze indirect medeplichtig zijn aan het leed van medemensen. Misschien kunnen ze de gevolgen van het toepassen van hun regels aankaarten bij hun superieuren, suggereer ik.
Ze lopen schouderophalend en ongeïnteresseerd weg.

Ik ben inmiddels helemaal op dreef en ga het nog eens even uitleggen aan een mevrouw met dure tasjes naast me. Op deze manier heeft ze er nog niet tegenaan gekeken, zegt ze.
‘Sommige mensen kunnen helemaal niet terug – hun land is in oorlog, maar tegelijkertijd is wel hun asielaanvraag afgewezen.’ verduidelijk ik.

‘Ja, voor die mensen………….. maar al die economische vluchtelingen’ zegt ze.
‘Die mensen hebben toch ook recht op een beter bestaan’, zeg ik. ‘Pure armoede in hun land, geen werk…
Weet u wat het kost om mensen een dag in vreemdelingenbewaring te zetten? 166 euro! Dat is per jaar 60.000 euro…. Dat moet de belastingbetaler betalen. Het is echt goedkoper om mensen te laten werken, zelfs om ze een uitkering te geven’.

Ik had nog graag verder met die mevrouw gepraat, maar ik was op mijn bestemming, dus einde verhaal.

Janneke van Beek,
30 maart 2009

Vul detentiecentrum Alphen aan den Rijn!

cel te huur

Detentiecentrum Alphen aan den Rijn is te groot gebouwd. Er zitten nu rond de 500 mensen, terwijl er plaats is voor ruim 1300 gedetineerden. Er is werkgelegenheid voor 650 mensen, maar op dit moment werken er veel minder.
Justitie heeft een beoordelingsfout gemaakt en 70 miljoen euro over de balk gegooid.

Maar is dat wel zo?

Op 13 maart 2009 lanceerde de stichting LOS het volgende opmerkelijke nieuws:
(in z’n geheel te lezen op "Detentiecentrum Alphen is te groot")

Detentiecentrum Alphen aan den Rijn is te groot gebouwd. Er zitten nu rond de 500 mensen, terwijl er plaats is voor ruim 1300 gedetineerden. Er is werkgelegenheid voor 650 mensen, maar op dit moment werken er veel minder.
Het detentiecentrum in Alphen heeft 70 miljoen euro gekost.
Conclusie: er is nu te veel detentieruimte in Nederland.

Op het eerste gezicht valt hier weinig op af te dingen. Justitie heeft een beoordelingsfout gemaakt en 70 miljoen euro over de balk gegooid.

Maar is dat wel zo?

Welnee!

Ik denk dat ik wel weet hoe justitie dat overschot aan detentieruimte in Alphen aan den Rijn in combinatie met het creëren van werkgelegenheid gaat oplossen op de lange duur - en hoe een en ander rendabel gemaakt gaat worden.

Namelijk als volgt:

1. houd mensen zonder papieren zo lang mogelijk vast.

2. als ze niet uitzetbaar blijken te zijn, zet je ze op straat, waarna:
• ze geen geld meer hebben
• ze geen huis meer hebben
• ze geen werk meer kunnen vinden (met dank aan de nieuwe regels die ervoor zorgen dat het in dienst hebben van ‘illegalen’ gigantisch beboet wordt)
• hun netwerk zich heeft gesloten en hen buitengesloten
• ze erachter komen dat vrijwel alle organisaties die hen willen helpen zich hebben gericht op ‘terugkeer’
• ze alleen nog maar kunnen overleven door de wet te overtreden
• ze vroeg of laat daarvoor gepakt zullen worden
• ze ongewenst worden verklaard en tegelijkertijd veroordeeld voor wetsovertreding
• ze dan eerst hun straf moeten uitzitten
• ze daarna weer in vreemdelingenbewaring komen.

Vervolgens begint bovenstaand stramien opnieuw, met als extra negatief punt dat ze vanaf nu ongewenst zijn, waardoor
• er bij veroordeling een aantal maanden extra wordt gerekend voor ongewenst verblijf in Nederland, te voegen bij de straf voor de nieuwe wetsovertreding
• de hele straf uitgezeten kan worden in een ‘normale’ gevangenis.

Maar…
• er is nu al de gelegenheid geschapen om ze de laatste vier maanden van hun straf uit te laten zitten in DC Alphen, dus dat vult al aardig
• dat zou ook veranderd kunnen worden in meer dan vier maanden, of zelfs in de hele straf.

In de toekomst zullen de gevangenissen, huizen van bewaring en detentiecentra dus nog meer dan nu gevuld raken met een onderklasse van mensen zonder papieren, die absoluut geen andere keus heeft dan de wet te overtreden teneinde te kunnen overleven.

Die groep kun je als overheid verplichten tot werken. Voor een grijpstuiver heb je op deze manier een arbeidspotentieel om u tegen te zeggen.
Dit betekent de creatie van nieuwe slaven, een vorm van neo-kolonialisme in eigen land - beter dan destijds met de slavenhandel, want die slaven moesten nog uit hun eigen land worden opgehaald, terwijl ze nu vrijwillig naar jouw land toekomen.



slavenwerk

Deze mensen zonder papieren zullen geheel afhankelijk zijn van hun minieme, door slavenarbeid verkregen inkomen, en dat gaan besteden in detentiecentrum Alphen zelf, dus winst voor bedrijven als bijvoorbeeld Strijbosch die de tv-verhuur doet, en de plaatselijke middenstand waar de boodschappen moeten worden aangeschaft.

Winst op het opsluiten van mensen zonder papieren in detentiecentrum Alphen wordt natuurlijk ook gemaakt door (een kleine greep): Group 4 Securicor, een van de grootste leveranciers van privé-bewakingspersoneel ter wereld, uitzendbureau’s die voor hen werven, Maetis Medical Services die verpleegkundigen werft, Lamme Groep die het textiel reinigt en Eurest, die de catering doet.

Nog een geldelijk voordeel is, dat deze groep papierlozen geen reclassering behoeft, geen resocialisatieprogramma’s, geen onderwijsprogramma’s en noem maar op.

Conclusie: detentiecentrum Alphen komt vanzelf vol, evenals alle andere huizen van bewaring en gevangenissen, zowel de al bestaande als de nog nieuw te bouwen complexen.

Binnenkort:
De opkomst van meer detentieprofiteurs door de bouw van privé-bajessen, mogelijk gemaakt door publiek-private samenwerking.

Janneke van Beek
14 maart 2009